Auteur: Judith Boogaard

Wekelijks krijgen de mensen van de ‘shelter’ een warme maaltijd van ons. Een voedselpakket helpt hem namelijk niet omdat ze de schamele hokjes waar ze wonen geen voorzieningen hebben om eten te bereiden. Deze mensen zijn dagelijks afhankelijk van eten dat andere mensen aan hen geven. De meeste bewoners wonen al jaren in de ‘shelter’. Ze zijn blind, kreupel, oud, ziek of verstoten van de gemeenschap om andere redenen. Al voor meer dan een jaar gaan we elke week langs bij de ‘shelter’. Zo mogen we steeds meer een band opbouwen met de bewoners. Ze zien altijd uit naar de komst van ons team, niet alleen vanwege het eten maar ook vanwege de persoonlijke aandacht. Van tijd tot tijd geven we naast voedsel iets extra’s. Denk aan hygiëneproducten zoals zeep en haarolie, wat kleding of een warme deken. Laatst was er zo’n moment waarop we iets extra’s konden aanbieden. Wat waren ze er blij mee!

De hulp aan deze mensen lijkt op het eerste gezicht misschien niet zo helpend aangezien deze mensen al jarenlang op deze manier leven en hun dagelijkse situatie niet eenvoudig te beïnvloeden is. We hopen en bidden echter dat deze mensen door middel van de ontmoetingen die we met hen hebben de liefde van God mogen leren kennen en daar troost uit mogen putten voor het heden en voor de toekomst!

Gerdine Marijs

Binnen het team in Ethiopië ontstond door verschuiving van taken een vacature voor het coördineren van de dagopvang van de gehandicapte kinderen. Omdat Zelalem fulltime in dienst is gekomen als kerkenwerker, zijn een deel van zijn taken overgenomen door Medhin, de voormalige coördinator van de gehandicaptenklas. Medhin houdt zich nu vooral bezig met het coördineren van de projecten en het onderhouden van contact met de overheid in Debre Zeit en Dukem. Aangezien de coördinatie van de dagopvang uitgegroeid is tot een fulltime baan, was het nodig het team uit te breiden.

Via onze internationale kerk leerden we Hasset kennen. Hasset, wat ‘vreugde’ betekent in het Amhaars, is een terechte naam voor deze vrouw: haar gezicht en persoon straalt één en al vreugde uit. Ze heeft haar HBO-studie ‘community development’ net afgerond en is als vrijwilliger betrokken geweest bij verschillende niet-gouvernementele organisaties. solliciteerde op de vacature. Na een succesvolle sollicitatieprocedure is Hasset benoemd.

We zijn blij met deze benoeming, omdat dit past bij onze visie dat het werk zoveel mogelijk door Ethiopiërs zelf wordt gedaan. Zij begrijpen de cultuur en taal zoveel beter dan dat wij dat doen en deze manier van werken zorgt voor veel meer stabiliteit en duurzaamheid op de lange termijn.

Pim en Gerdine Marijs

Medhin schrijft: “Dit is Mestawot. Eén van de eerste personen die in aanmerking is gekomen voor ons ‘kleinschalige business’ programma. Mestawot startte een enjerabakkerij* en begon met de verkoop van kruiden. Ze maakte een goede start, maar werd na een poosje heel ziek. Ze lag hierdoor een maand in het ziekenhuis en moest haar startende handeltje op pauze zetten. Een grote tegenvaller. Gelukkig is Mestawot weer opgeknapt. Gemotiveerd is zijn weer aan de slag gegaan. Haar business heeft ze zelfs uit kunnen breiden tot een winkeltje! Momenteel verkoopt enjera en andere dingen in haar winkeltje!

Geschreven door Medhin

*Enjera is een pannenkoekachtig brood, gemaakt van teff-meel. Enjera is een traditioneel gerecht in Ethiopië en andere Afrikaanse landen.

Alle bestellingen van de Amaryllisbolactie zijn klaargemaakt. Aan de kale bollen is nu nog niet veel moois te zien, maar over een aantal maanden pronken in veel huiskamers prachtige rode, witte en roze Amaryllissen. Hartelijk dank aan iedereen die door middel van deze actie Addis Alem steunt.

Wij herinneren u er graag aan dat het afhalen van de Amaryllisbollen staat gepland op zaterdag 6 november tussen 10.00 en 12.00 uur.

Bent u vergeten te bestellen? Stuur een mailtje naar info@addisalem.nl en wij kijken wat we voor u kunnen betekenen.

Wekelijks krijgen de mensen van de ‘shelter’ een warme maaltijd van ons. Een voedselpakket helpt hem namelijk niet omdat ze de schamele hokjes waar ze wonen geen voorzieningen hebben om eten te bereiden. Deze mensen zijn dagelijks afhankelijk van eten dat andere mensen aan hen geven. De meeste bewoners wonen al jaren in de ‘shelter’. Ze zijn blind, kreupel, oud, ziek of verstoten van de gemeenschap om andere redenen. Al voor meer dan een jaar gaan we elke week langs bij de ‘shelter’. Zo mogen we steeds meer een band opbouwen met de bewoners. Ze zien altijd uit naar de komst van ons team, niet alleen vanwege het eten maar ook vanwege de persoonlijke aandacht. Van tijd tot tijd geven we naast voedsel iets extra’s. Denk aan hygiëneproducten zoals zeep en haarolie, wat kleding of een warme deken. Laatst was er zo’n moment waarop we iets extra’s konden aanbieden. Wat waren ze er blij mee! De hulp aan deze mensen lijkt op het eerste gezicht misschien niet zo helpend aangezien deze mensen al jarenlang op deze manier leven en hun dagelijkse situatie niet eenvoudig te beïnvloeden is. We hopen en bidden echter dat deze mensen door middel van de ontmoetingen die we met hen hebben de liefde van God mogen leren kennen en daar troost uit mogen putten voor het heden en voor de toekomst!
Gerdine Marijs

Het voelde echt als thuiskomen, de terugkeer naar Ethiopië na een periode van verlof. Heerlijk om onze vrienden hier weer te ontmoeten!

We kijken terug op een goede tijd in Nederland, al was het een ander verlof dan anders, vooral vanwege de coronamaatregelen. We vonden het lastig dat we niet alles konden doen wat we ons hadden voorgenomen. Zo hebben we minder mensen kunnen bezoeken en weinig voorlichtingsavonden gehouden. Toch zijn we dankbaar dat we wel veel tijd met ons stichtingsbestuur en onze TFT hebben kunnen doorbrengen. Ook hebben we de meeste familieleden en vrienden gezien en gesproken. Eveneens zijn we dankbaar dat de kinderen enkele weken naar school konden om contacten met de Nederlandse kinderen te onderhouden en iets mee te krijgen van het Nederlandse schoolleven.

Het was fijn om u te ontmoeten en de onderlinge verbondenheid te ervaren. Het contact deed ons erg goed en we voelden ons erg bemoedigd. Heel hartelijk bedankt voor alle hulp (uitlenen van spullen, donatie van kleding, speelgoed etc., hulp met schoonmaken, auto wegbrengen en allerlei andere zaken) en ook voor al het meeleven, de gesprekken en jullie gebed!

Hartelijke groet,
Pim en Gerdine, Hannah, Japshra en Jafeth

Via ons project in Shalla zijn we in contact gekomen met een jonge student, Gemeda. Hij heeft een moslimachtergrond, maar is een aantal jaar geleden christen geworden. Gemeda is een leergierige jongeman met een verlangen dienstbaar te zijn in Gods Koninkrijk. Zijn streng islamitische familie heeft hem het huis uitgezet, zodoende moet hij zelf zien rond te komen. Zelalem ontdekte dat Gemeda een talent heeft voor talen. Hij spreekt en schrijft vloeiend Amhaars, Oromo en Engels. Dit resulteert erin dat Gemeda vertaalwerk is gaan doen voor Addis Alem. Als eerste hebben we hem de “Junior Catechism” laten vertalen. De kwaliteit van de vertaling was zo goed dat we het boekje direct hebben gedrukt. We hopen nog veel van zijn vaardigheden gebruik te kunnen maken.

Pim en Gerdine Marijs

Voor ons niet voor te stellen, in Shalla realiteit: onkruid eten om te overleven. Het gebied een uur van de stad Sashemene vandaan, wordt telkens geteisterd door droogtes. Hierdoor kunnen de gewassen niet groeien. De oogst die er is, is te klein om een jaarlang van te leven. Daarbij komt dat de mensen de indirecte gevolgen van de oorlog ondervinden. Omdat alle levensmiddelen zo ontzettend duur zijn geworden, is groente in de stad kopen geen optie.

Een bezoek aan Shalla schokte Pim en Zelalem. De evangelisten vertelden dat zij zijn gestopt met het bezoeken van mensen. De reden hiervan? Vanuit gastvrijheid zetten de mensen hun bezoek graag iets te eten of te drinken voor, maar de armoede onder de mensen is zo groot, dat ze niets in huis hebben. Om hen niet in verlegenheid te brengen en te voorkomen dat zij hun laatste eten weggeven, hebben de evangelisten besloten hen niet meer te bezoeken.

Getachew, de evangelist van Senbette Shalla, deelde mee dat er die week een man dood in zijn huis is aangetroffen. Zijn vrouw was weggegaan om eten te gaan zoeken. Toen zij na drie dagen terugkwam, was de man al niet meer in leven. Andere gezinnen zijn vanuit voedselgebrek overgegaan op het eten van onkruid. De mais die nog op het land staat, komt maar tot kniehoogte en zit vol rupsen. Veel oogst zal er dus niet zijn. Met de nog steeds stijgende voedselprijzen beloofd dat niet veel goeds. Voor veel gebieden niet, maar voor Shalla betekent dit een nieuwe hongersnood die alleen maar erger gaat worden de komende periode. Op dit moment zoeken we naar mogelijkheden om de kerk te ondersteunen om in dit strenge moslimgebied juist nu wat te kunnen betekenen. Bidt u mee?

Pim en Gerdine Marijs

Tijdens ons bezoek aan Senbette Shalla kwam er een oudere moeder met haar dochter van zestien jaar naar ons toe. De dochter was een jaar geleden getrouwd met een moslim die beloofde christen te worden, maar in plaats daarvan zijn vrouw emotioneel misbruikte. Op een gegeven moment werd dit haar teveel. Ze liet haar pasgeboren dochtertje achter en vluchtte weg, naar haar moeder.

Moeder vertelde dat elk kind een schepsel van is God en iedere moeder daarom de verantwoordelijkheid heeft voor haar kind te zorgen. Een aantal dagen later keerde de dochter terug. Ze was verbaasd dat haar kindje nog leefde, het was met geitenmelk in leven gehouden. Samen met haar baby trok ze in bij haar moeder, die zelf al moeite heeft om rond te komen. Hoewel verenigd met haar kind, nam de dochter geen enkele verantwoordelijkheid met betrekking tot de zorg voor de baby. Het kindje woog op den duur met 4 maanden nog maar 3 kilo. Het werd naar de lokale kliniek gebracht en werd ontving daar speciale voeding. De dag dat het kindje werd ontslagen uit de kliniek, ontmoetten wij oma, dochter en baby bij de kerk in Senbette Shalla. Ik vergeet het niet snel meer: de jonge moeder met een slap bundeltje in haar armen, gewikkeld in een paar vieze smoezelige doeken. Het kindje, vel over been, flink verkouden en kortademig. Haar oogjes leken uit te roepen: help me! Het was duidelijk te zien dat dit kindje zou overlijden als er niets veranderde. We besloten moeder en baby mee te nemen naar Debre Zeit om intensieve begeleiding te kunnen geven.

De eerste weken verbleven beide bij ons in huis. Ik wilde haar intensief begeleiden en had al snel door dat moeder inderdaad geen enkele verantwoordelijkheid nam voor het kleine zwakke baby’tje. Ook vertelde ze dat ze het kindje had achtergelaten omdat ze haar man was gaan haten en niet meer geconfronteerd wilde worden met iets wat van hem was. Die eerste weken waren zwaar maar enorm waardevol. We zagen de moeder groeien in haar zorg voor de baby en we trainden haar om ’s nachts wakker te worden om haar kindje te voeden. We stimuleerden haar vooral zoveel mogelijk zelf te voeden. We zagen de liefde tot haar baby meer en meer groeien.

Na een aantal weken kwam er een plekje vrij in onze noodopvang voor tienermoeders, niet ver van ons huis vandaan. Moeder vond het erg eng om op eigen benen te gaan staan, maar was dapper. Op dit moment volgt ze samen met de andere tienermoeders de mandentraining. Het kindje is enorm aangesterkt en heeft nu een heuse onderkin en wat vetrolletjes! Ze is actief en heeft een enorm sterke wil en overlevingsdrang. Zodra ze sterk genoeg is en moeder het manden maken onder de knie heeft, keren ze terug naar hun familie in Shalla. We hopen en bidden dat deze jongedame ook op geestelijk gebied sterker mag worden en straks in Shalla een schijnend licht mag zijn voor de mensen.

Gerdine Marijs

Na een aantal jaren van theologiestudie mochten deze negen studenten dit jaar afstuderen. Vier bachelorstudenten behaalden hun vierjarige opleiding af en de anderen rondden een driejarige studie met succes af. Voor Gambela, West Ethiopië, is dat een enorm verheugend feit omdat er maar een klein aantal dominees zijn die ook werkelijk een theologiestudie hebben gehad. U kunt begrijpen dat het erg belangrijk is voor de kerkopbouw en kerkplanting dat er dominees zijn die meer onderbouwd zijn in hun theologische kennis, het helpt hen om sterker te staan tegen allerlei nieuwe invloeden en leringen die niet Bijbels gegrond zijn. De studenten werden gesponsord door Double Key Foundation via Addis Alem Ministry en begeleid door Pim en Zelalem.

Pim en Zelalem waren dankbaar dat ze deze viering konden bijwonen in Gambela. Ze verzorgden ook een training en woonden een training bij van twee van de lokale trainers voor het NET-Foundation programma in Gambela.

We bidden de nieuwe dominees Gods zegen toe en de hulp van de Heilige Geest, in het mooie maar ook zware werk wat hen te wachten staat!

Pim en Gerdine Marijs

Eén blik op de foto’s zegt waarschijnlijk al genoeg over de toestand waarin deze familie, in het door hongersnoden geteisterde gebied Shalla, leeft… Moeder doet haar best voldoende inkomen te genereren door graan te verbouwen op hun stukje land. Dat kan maar één keer per jaar in de regentijd. Daarnaast probeert ze te doen wat haar hand vindt om te doen en heeft ze de zorg voor haar psychisch zieke man en voor haar vier opgroeiende kinderen. De oudste twee dochters hebben beiden een kindje, maar wonen bij moeder thuis omdat de vaders van hun kind hun verantwoordelijkheid niet namen en ‘verdwenen’. Het huisje van dit gezin is er miserabel aan toe; het kan elk moment instorten. Vooral met het oog op de regentijd die in het najaar zijn intrede doet, is het noodzaak dat het huisje wordt opgeknapt. Vanuit het project dat Woord&Daad in Shalla heeft, mag Addis Alem dit gezinnetje ondersteunen door hun huis op te laten knappen. Zo wordt dit gezin een eerwaardiger en comfortabeler woonsituatie geboden. Moeder doet tegenwoordig ook mee in de training voor het maken van manden, hopelijk kan zij hier op den duur een goed inkomen mee generen.

Pim en Gerdine Marijs

Steeds meer viel ons op dat nieuwe, jonge kerken fundering missen. Vooral jongeren gaan op zoek naar antwoorden op hun vragen, maar de kennis van kerkleiders is veelal onvoldoende om hen te onderwijzen. Dit heeft tot gevolg dat jongeren hun eigen weg gaan en beïnvloed worden door nieuwe leringen die niet Bijbels gegrond zijn. Om de kerkleiders te ondersteunen begonnen we met het aanbieden van de Heidelbergse Catechismus, vertaald in het Amhaars en Oromifa. Vervolgens kwam er steeds meer vraag naar een soort trainingsboek dat leert hoe de catechismus gebruikt en toegepast kan worden. Voor de meeste kerken zijn dergelijke materialen onbekend. Het is goed om handvaten te geven voor het gebruik van de catechismus. Al zoekend kwamen we uit bij het boek The Only Comfort van ds. C. Sonnevelt. Na overleg met hem en met steun van Deputaatschap Bijbelverspreiding kon de vertaling naar het Amhaars beginnen.

Wat heerlijk om na een aantal jaren eindelijk het boek in handen te hebben: vertaald en gedrukt! De introductie van het boek aan kerkleiders is begonnen. De reacties zijn bijzonder positief.

Pim en Gerdine Marijs

Na een jaar van uitstellen vanwege corona kreeg de Artisansgroep (groep van ontwerpers en ambachtslieden) groen licht om hun halfjaarlijkse bazaar te organiseren. Via een Ethiopische vriendin kwam ik in contact met één van de organisatoren. We kregen een plekje op de bazaar om de producten die binnen onze handwerkgroepen worden gemaakt, te verkopen. Ook ontvingen we goedkeuring om een aantal vrouwen uit te nodigen zelf op de bazaar te komen kijken en inspiratie op te doen. De bazaar zou op zaterdag en zondag zijn, men was verbaasd dat wij de keuze maakten alleen op zaterdag te verkopen. Uiteindelijk kregen we zonder het te vragen korting en hoefden we niet de volledige prijs voor twee dagen te betalen.

De dag verliep ontzettend goed. Twee Nederlandse vriendinnen hielpen met het inrichten van de stand. Ook enkele teamleden waren meegekomen. Voor de eerste keer brachten we onze producten hier in Ethiopië bij de ‘elite’ op de markt, spannend!

De vrouwen van de handwerkgroepen werden rondgeleid door ons teamlid Messie, hun begeleidster. Ze keken hun ogen uit en hun gezichten straalden van trots toen ze hun handgemaakte producten daar te koop zagen, concurrerend met andere hoogwaardige producten. Bijzonder genoeg stonden er de hele dag door kopers bij onze kraam, het was zo druk dat we amper tijd hadden om een hapje te eten.

Deze dag gaf ons allen veel motivatie om door te gaan met de handwerkgroepen. De meeste vrouwen binnen het handwerkproject ontvingen eerder noodhulp om huishuur of eten te betalen. Nu genereren zij hun eigen inkomen door het maken van deze producten, hoe mooi is dat?

Gerdine Marijs

U herinnert zich Johannes misschien nog wel, hij is meervoudig gehandicapt en kwam altijd naar de dagopvang. Vanwege zijn agressieve gedrag richting andere kinderen is dit helaas niet meer mogelijk. Johannes’ moeder startte met een aantal andere vrouwen een kleine laundry service. Dit houdt in dat de vrouwen een kleinschalige wasserij runnen waarin zij met wassen en strijken van dekens en kleding inkomsten genereren.

Zelalem, onze sociaal werker schreef het volgende bericht: ‘Het basisinkomen van Johannes’ familie was de wasserij die zijn moeder met een aantal andere vrouwen was gestart. Verdrietig genoeg is het bedrijfje door een ongeval tot aan de grond toe afgebrand. Moeder heeft geen werk meer en dus ook geen inkomen. Haar man is ziek en daarom niet in staat om te werken. De familie heeft dringend een nieuwe zelfvoorzienende inkomstenbron nodig. Tijdelijk ontvangt Johannes’ familie een maandelijks voedselpakket.’

Binnen ons project ontvangt de moeder van Johannes training in businessvaardigheden om te leren een nieuw bedrijfje te starten. We hopen en bidden dat het gezin onder begeleiding van ons team deze grote tegenslag kan verwerken en dat er nieuwe kansen ontstaan om in het onderhoud te voorzien. Bovenal bidden we dat dit gezin de Heere mag leren kennen en dat Zijn troost mag ervaren.

Gerdine Marijs

In maart maakten we als gezin een missietrip naar Shalla. Pim is inmiddels al meerdere keren samen met Zelalem in deze plaats geweest. De contacten met de evangelisten en de kerk zijn hechter geworden.

Shalla is een gebied dat al jaren lang wordt geteisterd door lange perioden van droogte en honger. Het was één van de gebieden die het hardst zijn getroffen door de hongersnood een aantal jaren geleden. Nog steeds zijn er zorgen. Het water van het meer dat vlakbij ligt, is te zout om te drinken. Een waterpomp ontbreekt omdat er geen ondergrondse waterbron in de buurt is. Het water komt met jerrycans vanuit de stad Sashamene naar Shalla. Eén jerrycan van 25 liter kost 25 birr (voor het platteland is dat zeker een derde van een daginkomen). Er blijft niet veel geld over voor eten, laat staan voor school of medicatie. Een bezoek aan een dokter in de lokale overheidskliniek kost de inwoners van Shalla al snel 200birr. De kosten voor medicijnen komen daar nog bovenop. Een NGO is in contact met Woord en Daad om met hulp van de overheid een wateraansluiting te realiseren. Daarnaast kon de kerk, binnen het project dat we uitvoeren in samenwerking met Woord en Daad, een extra stuk land kopen om een schooltje te bouwen.

We bezochten de kerk. Veel mensen kwamen ons begroeten. Je kunt merken dat er een hechte band is onderling. Dat moet ook wel. Het gebied is voor honderd procent islamitisch. De aanwezige protestanten ervaren veel weerstand en geestelijke strijd.

Vanuit Gods Woord mochten we de christenen bemoedigen. Al zijn er aardse tegenslagen, verzoekingen en hopeloze situaties, we hebben een hemelse Vader die voor Zijn kinderen zorgt. In Christus ligt onze hoop voor de eeuwigheid.

Het was goed om deze missietrip als gezin te maken en zo de kinderen te betrekken bij het zendingswerk. Zij bereidden enkele activiteiten voor de kinderen voor. Ze oefenden liederen en zorgden voor kleurplaten, kleurtjes en een klein cadeautje. Een meisje keek nieuwsgierig naar de kleurpotloden. Met haar blik verwoordde ze de gedachten van alle kinderen: ‘Wat zijn dat? We hebben nog nooit zoiets gezien’. Nadat we voordeden hoe de kleurtjes kunt gebruiken, pakte ze voorzichtig het potlood over en probeerde. Vervolgens keek ze ongelovig naar de punt van het potlood en riep verwonderd uit: ‘Hoe komt die kleur hier uit?’ De kinderen genoten van het kleuren. We lieten de meegebrachte materialen bij de kerk achter ten behoeve van zondagsschoolactiviteiten. De volgende keer hopen we zeker meer mee te nemen.

We zagen schrijnende situaties. Zo kwamen er veel moeders met ondervoede kindjes langs, onder andere ook een kindje met een heel dik buikje. De vrouw van de evangelist had een aantal wonden op haar been. Wat begon als klein plekje, groeide uit tot meerdere infecties omdat er geen middelen waren om een doktersbezoek te bekostigen. Een jongen kampte met hetzelfde probleem. Eén voor één werden de namen van de patiënten door een evangelist genoteerd, om vervolgens een medisch bezoek te plannen.

In Adjé, dichtbij Shalla, organiseerden we een tweedaagse kerkleiderstraining. Pim en Zelalem gaven hier invulling aan. Het is altijd weer bemoedigend om te zien hoe de kerkleiders opbloeien, bemoedigd worden en nieuwe inspiratie ontvangen om door te gaan met het verspreiden van Gods Woord. Tot eer van Zijn Naam!

Pim en Gerdine Marijs