Weer is het onrustig in Ethiopie. Tot groot verdriet van veel Ethiopiers. De meesten willen door, iets opbouwen., hun kinderen in een veilige omgeving laten opgroeien, naar school laten gaan enzovoorts. Maar de politieke onrust, de onvrede en woede onder bepaalde groepen mensen, zorgen ervoor dat de economie telkens weer terugvalt, maar gelukkig ook langzaam aan weer opkrabbelt.
Demonstraties gingen gepaard met geweld: winkeltjes, huizen en auto’s werden her en der in de grotere steden verbrand, drie dagen werden de hoofdwegen geblokkeerd, en bedrijven, winkels en scholen gesloten op bevel van de demonstranten. Zelfs ziekenhuizen werden gesloten en ambulances die toch probeerden te rijden werden overvallen en vernield. De economie staat dan stil en miljoenen euro’s verlies wordt gedraaid. Inmiddels is de rust aardig terug gekeerd met ingrijpen van de federale militairen. Laten we bidden dat de komende periode rustig en vredig mag blijven, vooral in de aanloop en voorbereidingen van de verkiezingen aankomend voorjaar.
Met ons als gezin gaat het goed, we zijn dankbaar voor Gods beschermende Hand! Er wordt wel veel flexibiliteit gevraagd in zulke situaties, zowel van ons als van de kinderen. In Nederland kun je je niet zo goed voorstellen dat er ’s morgens gebeld wordt dat je die dag niet naar school kunt komen omdat demonstranten de wegen hebben afgesloten. Ook de volgende dagen was het elke morgen weer afwachten hoe die dag zou gaan lopen. Wanneer de rust terug leek te keren konden de kinderen weer naar school maar kwamen er nog zo weinig kinderen opdagen dat ze weer naar huis mochten. Gelukkig is de school nu weer dagelijks open en kunnen de kinderen weer veilig naar school.
Zelf konden we die dagen van demonstraties ook niet van de compound, dat was te gevaarlijk. Ook alle winkels waren dicht. Zo leerden we ook creatief omgaan met de voedingsmiddelen die we nog in huis hadden. Zo bakten we zelf brood, wat ook nog eens heerlijk was. De derde dag werd het weer rustiger en konden we weer naar de winkel waar we gelijk een grote voorraad inkochten met de gedachte: ‘je weet maar nooit’.
In zulke situaties worden andere zaken veel minder belangrijk. Als je hoort schreeuwen en schieten in je nabije omgeving, kom je automatisch in een soort overlevingsstand, en lukt ook ander werk niet zo goed meer. We waren constant gericht op: hoe is het nu? Wat gebeurt er, zou het al minder worden? ’s Morgens vroeg ging Pim dan kijken bij de hoofdweg om te zien of de demonstranten weer begonnen waren met het blokkeren van de weg. En wat voelden we dan weer een teleurstelling als het inderdaad weer een dag van demonstratie leek te worden. Gelukkig hadden we veel contact met andere mensen via de whatsapp en kregen we regelmatig foto’s of berichten door waar er geweld werd gebruikt zoals dat er groepen demonstranten stenen door de ruiten gooiden bij flatten en auto’s. Dan werden we weer extra waakzaam en voorzichtig. Ook konden we elkaar bemoedigen. We willen iedereen heel hartelijk bedanken voor jullie gebed zowel voor Ethiopie als voor ons en alle bemoediging vanuit Nederland!
