Het eerste kwartaal van mijn voorzitterschap is best spannend geweest. Dat is niet verwonderlijk. Je neemt de taak van je voorganger over en dat betekent dat jij op jouw eigen wijze leiding gaat geven aan de groep. Daar hoort altijd de vraag bij: Past mijn manier van leidinggeven bij de organisatie en de mensen? Nieuwe mensen, nieuwe verwachtingen…
En een heel nieuwe uitdaging betrof het opstarten van een niet gouvernementele organisatie – de NGO Addis Alem. Hoewel het merendeel van het werk door Pim verricht is, zijn er toch heel wat vragen bij het bestuur langsgekomen. We zijn dankbaar dat het gelukt is de NGO te verwezenlijken en hopen nu van harte dat dit helpt bij een aantal vraagstukken. Denk bijvoorbeeld aan de verblijfsvergunning. Ik had geen idee wat er allemaal met dit onderwerp samenhangt. Heel veel zo bleek. Of ik het rechte inzicht al heb is nog maar de vraag, want toen na veel wachten de familie Marijs vergezeld van een tiental koffers in Ethiopië aankwam, bleken er weer nieuwe obstakels te liggen. Als laatste is er de coronacrisis gekomen, met onverwacht heel nare gevolgen voor Gerdine, de kinderen en Pim.
Spannend is het als dingen anders gaan dan je verwacht of gehoopt hebt. Spannend ook omdat je niet weet hoe de betrokkenen in al deze situaties zullen reageren. Zal het gaan? Zullen ze hun weg wel vinden?
Te midden van dit alles (en nog meer) mogen we ervaren: De Heere heeft geholpen. Hem zij dank gebracht voor Zijn goedheid en bewaring.
Een hartelijke groet,
Wim van Kempen
Bodegraven, 1 mei 2020
