Teddy, een medewerker van de school waar onze kinderen naar toe gaan, vroeg me twee weken geleden om alsjeblieft mee te gaan naar een jonge vrouw, of ik werk voor haar had. Vorige week drong hij nogmaals er op aan. Bij navraag hoe hij haar kende vertelde hij dat ze een trouwe kerkganger is en hij had gehoord van haar situatie. De kerk zelf wist niet goed hoe ze hier mee om moesten gaan (wat in de meeste kerken hier zo is overigens). Van de week hebben Blen, Teddy en ik haar opgezocht. Direct bij de eerste indruk werden we geraakt en ontzettend dankbaar dat God ons hierheen heeft geleid. Deze vrouw was werkelijk in een noodsituatie. Nadat buren krukjes kwamen brengen om te kunnen zitten (er lag alleen een kaal matrasje in een ruimte waar amper drie mensen konden zitten) vertelt het meisje haar verhaal. Ze komt van het platteland, zo’n drie uur rijden hier vandaan. Ze heeft een diploma in IT (vergelijkbaar met MBO diploma), maar op het platteland is geen werk te vinden. Daarom is ze hier in Debre Zeyt bij China-Western Industry gaan werken. Dit is een groot industrie terrein waar inmiddels zo’n 30.000 jongeren (!) werken. Een prachtige werkgelegenheid maar de salarissen zijn karig, het zijn lange dagen en gevaarlijk werk. Daarnaast is de sociale situatie uitermate zorgelijk. Omdat de meisjes van het platteland komen zijn hun ouders/familie ver weg en men is niet of nauwelijks voorgelicht. Ze voelen zich eenzaam en zoeken geborgenheid, liefde, aandacht. Dat denken ze bij een jongen op het eerste oog te kunnen vinden, ze gaan samen wonen en zodra het meisje zwanger is gaat de jongen weg. De jongen komt ook vaak van het platteland waarbij de sociale controle van familie ook wegvalt en de jongen niet leert zijn verantwoordelijkheden te nemen en de consequenties te ‘facen’. Zo ook dit meisje, ze had een jaar lang een relatie, werd zwanger en de vader is er vandoor. Ze werkte in de fabriek tot de bevalling. Het kindje is nu 3 maanden oud, we zijn verwonderd dat ze tot nu toe het kindje heeft kunnen voeden. Zonder moeder/oma/oudere vrouw die haar kon helpen/begeleiden. Haar familie heeft ze nog niet op de hoogte durven stellen. Het kindje (jongentje) ziet er gelukkig gezond en goed gevoed uit. Het heeft een nylon hemdje van zn moeder aan en een dunne sjaal om hem heen gewikkeld. De nachten zijn op dit moment erg koud, en wanneer ik het kamertje check schrik ik van de situatie: onder de deur is een opening van zo’n 15 cm, ramen zijn er niet (enerzijds gelukkig maar, anders komt er nog meer kou binnen), geen deken/laken/kussen, in een hoek hangt een plastic tas met alle kleren die ze heeft. In een andere hoek staan wat potjes en pannetjes en een houtskool stoof om te koken. We hebben een fijn gesprek met het meisje, we hebben haar mogen bemoedigen vanuit Gods Woord, en we sloten af met gebed. We beloven haar de volgende dag terug te komen met babydeken, kleertjes, mutsjes, lakens, deken en een kussen. Het meisje is stil en emotioneel. Ook wij nemen emotioneel afscheid, het heeft ons behoorlijk geraakt. We lopen rustig terug naar de wijk van de school, ondertussen kunnen we fijn napraten. Wat fijn om zo’n bezoek met Blen te kunnen doen, vooral om haar visie en haar gedachten hierover te horen en op elkaar af te kunnen stemmen hoe we verder kunnen met hulpverlening. Het is een groot gevaar om zelfstandigheid te ondermijnen en afhankelijkheid te creeeren, ik denk dat dat nog de grootste uitdaging is: dat te voorkomen maar toch de nodige hulp te bieden. Geld, kleding, boodschappen enzovoorts geven is in principe makkelijk en ook zeker hoognodig, maar wanneer doe je het goed? De volgende dag bespreken we eerst als team het noodgeval en besluiten we haar te ondersteunen met een boodschappen packet en een klein beetje handgeld en de huishuur totdat de baby 6 maanden is. Ondertussen coachen we haar en gaan we samen kijken naar werkmogelijkheden. Samen met Blen vullen we een boodschappenpakket en we verzamelen babydekens, mutsjes, kleertjes en wat knuffels die we vanuit Nederland regelmatig krijgen, en we kopen op de markt bedlakens, kussen en deken. Wat heerlijk en bemoedigend: Gods voorzienigheid en Zijn zorg. Hij zond ons naar dit meisje met haar baby, om haar te kunnen helpen. Dan heeft ze misschien fouten gemaakt, maar God is genadig! 
